Eind april liet de directie ons weten niet verder met ons te willen onderhandelen. Breekpunt in de onderhandelingen was de wens van vakbonden om goede afspraken te maken over de Automatische Prijscompensatie; die moest wat ons betreft vroeger of later maar wel per 1 april 2020 worden betaald. Maar terwijl we daarover nog in gesprek waren, kondigde Martin Verbrugge in een officieel schrijven aan het personeel aan dat de prijscompensatie niet betaald zou worden, of, nou ja, misschien als aan het eind van het jaar zou blijken dat dit kon.

Vakbonden hebben daarop gevraagd of deze aankondiging nu een definitief standpunt was van Verbrugge. En ja, dat was het: het niet betalen van de APC, of wellicht later toch, was een eindbod.

Vervolgens hebben wij Verbrugge gevraagd om dit eindbod dan op papier te zetten, zodat we dat aan onze leden zouden kunnen voorleggen. Daarin zou dan het standpunt van Verbrugge over de APC moeten staan, wat ons betreft ook een toetsbaar criterium voor het later wel of niet alsnog uitbetalen van de APC en een aantal andere afspraken die in de volgende cao (voor één jaar) zouden moeten worden opgenomen.

Ondertussen leverde een handtekeningenactie met als motto “Verbrugge, betaal de APC” nog zo’n 180 handtekeningen op. Die handtekeningen hebben wij aan de directie aangeboden.

Verbrugge reageerde door ons een powerpointpresentatie op te sturen, waarmee naar het idee van de directie kennelijk duidelijk was wat zij bereid waren in de nieuwe cao op te nemen of te wijzigen.

Maar zo duidelijk was dat niet. Wij hebben gevraagd om een netjes uitgeschreven tekst, zoals we onderhandelingsresultaten altijd uitschrijven en waarbij je zo helder mogelijk weergeeft wat je hebt afgesproken. Of in dit geval van een eindbod: waarin je zo helder mogelijk opschrijft wat de werkgever bereid is af te spreken.

Die heldere tekst hebben we nog steeds niet. Wel kondigde de directie ons aan dat zij de werknemers van Verbrugge binnenkort “volledig zal informeren over de stand van zaken”. Waarschijnlijk gebeurt dat schriftelijk.

Positie van de vakbonden

Natuurlijk zijn FNV Havens en CNV Vakmensen boos over:

1. het feit dat Verbrugge zelfs geen koopkrachtbehoud wil garanderen;
2. het feit dat Verbrugge aan de werkvloer tot dusver geen inzicht heeft gegeven in de feiten die dit soort zuinigheid volgens Verbrugge noodzakelijk maken. “We weten niet hoe de economie zich in deze tijden van corona ontwikkelt” klinkt ons teveel als een gelegenheidsargument. Waardering tonen (en niet alleen uitspreken) voor het personeel dat ook onder deze omstandigheden ook alle zeilen bijzet, is volgens ons van groter belang;
3. de manier waarop de onderhandelingen werden doorkruist door een onaangekondigde en eenzijdige mededeling vanuit de directie.

De talrijke handtekeningen onder de petitie onderstrepen volgens ons dat jullie dit met ons eens zijn.

Beperkingen

Normaal gesproken zouden we het eindbod van Verbrugge in ledenvergaderingen aan jullie voorleggen. Wordt het geaccepteerd, dan is er een nieuwe cao. Wordt het afgewezen, dan formuleren we onze eisen ten aanzien van de nieuwe cao, stellen we een ultimatum en als de werkgeven daar geen gehoor aan geeft, organiseren we acties. Om als vakbonden rechtmatig actie te kunnen voeren, zijn deze stappen noodzakelijk.

Maar:

• Er ligt nog geen uitgewerkt eindbod;
• We kunnen het eindbod ook nog niet digitaal voorleggen; 
• We weten dus niet zeker of het eindbod wel of niet geaccepteerd wordt; 
• We kunnen vanwege de coronamaatregelen al helemaal geen ledenvergaderingen houden;
• En we kunnen dus ook nog niet oproepen tot acties. We doen dat ook niet.

Zodra de directie een eindbod ordentelijk op papier heeft gezet en aan ons heeft toegestuurd, zullen wij dat – digitaal – in stemming brengen. Daarna weten we ook welke vervolgstappen we als bonden kunnen zetten. Zodra het kan dan. Want als ledenvergaderingen nodig zijn, zullen we die wel moeten kunnen organiseren. Zolang de leden geen “ja” hebben gezegd tegen een nieuwe cao, loopt de oude nog gewoon door.

Voor de duidelijkheid

FNV en CNV kunnen hier niks aan veranderen. De bestuurders niet en de kaderleden niet. Wij balen allemaal van het feit dat de directie zelfs de APC niet wil toezeggen, van de manier waarop de directie het overleg met de vakbonden heeft afgebroken en van het feit dat de normale vakbondsprocedures op dit moment niet kunnen worden gevolgd. Wij hebben ons best gedaan om in overleg met Verbrugge tot goede afspraken te komen. Natuurlijk snappen wij ook wel dat dit geen jaar zal worden waarin de business piekt en we houden daar heus rekening mee. Maar werknemers geen cent erbij geven, terwijl die wel gewoon hard werken en ook hun levensonderhoud duurder wordt … Het is dus echt de directie die het overleg staakte en die de nullijn predikt. Als je over deze gang van zaken en die nullijn wilt discussiëren, moet je dus bij de directie zijn.

Wat kan? Dit kan!

Werknemers kunnen de directie vragen in de kantines te komen, werknemers kunnen de directie vragen stellen, kunnen met de directie in discussie gaan en kunnen de directie laten merken hoe de werknemers tegen de situatie aankijken. Als jullie vinden dat de APC toch wel het minste is dat de directie de werknemers voor 2020 moet bieden, is dat zeker iets wat je met elkaar zou kunnen doen. Misschien is daar wel alle aanleiding voor als jullie door de directie volgende week “volledig geïnformeerd worden over de stand van zaken”.

Zodra wij een ordentelijk geformuleerd eindbod hebben ontvangen, zullen wij de digitale stemming daarover organiseren.

Met vriendelijke groet,

Joost van der Lecq
Tjeerd Orie